Distilleerderij Zondag

In Den Haag zie ik vaak op gevels namen staan van een ander bedrijf dan er op dit moment in dat pand zit. Dat maakt mij altijd nieuwsgierig en ik wil dan meer weten. Zo ging ik op zoek naar informatie over het pand Westeinde 10, met in prachtige geel-met-groene tegels de tekst ‘Firma J. Zondag – Wijnhandel – Distilleerderij’.

Voormalig medewerker

In een leuk gesprek dat ik had met voormalig medewerker Hans Frommé, kwam de Distilleerderij Zondag tot leven. Hans werd in 1962 bij de firma Zondag aangenomen als jongste bediende. Het was zijn eerste baan nadat hij de Handelsdagschool met goed gevolg had doorlopen (zoals dat toen nog heette). Hans vertelde mij:
‘Ik had drie collega’s, de chauffeur die met een Volkswagen busje de bezorging deed, een magazijnbediende en een productiemedewerker. Mevrouw Zondag, de moeder van de eigenaar Armand Zondag, had de dagelijkse leiding. Die had de wind er behoorlijk onder, ook haar zoon zat bij haar onder de plak’

Wat was Distilleerderij Zondag voor bedrijf?

‘De firma Zondag was een dranken- en wijnhandel die al in 1835 was opgericht. In de distilleerderij werden diverse dranken gemaakt volgens geheime familierecepten. Oude en jonge jenever en ook citroenjenever, gemaakt met echte citroenschillen. En bessenjenever, ook met echte bessen. We stookten ook vieux, wat ook wel namaakcognac genoemd werd. En likeuren in allerlei smaken. De recepten werden veilig opgeborgen in de kluis.’
‘Maar we maakten ook dranken zonder alcohol. Limonadesiroop voor het ziekenhuis Sint Johannes de Deo, dat nu natuurlijk HMC Westeinde heet. En we vulden siphons voor spuitwater met koolzuur. Dat was een gevaarlijke klusje, want die dingen ontploften nog wel eens. Maar ja, in die tijd was er nog geen ARBO-wet’

Wat deed een jongste bediende?

‘In de winter moest ik een kwartier eerder dan iedereen komen om de kachel aan te maken. Ik maakte de facturen en nam de telefoon op. Als het nodig was, hielp ik ook in de winkel. En ik deed de bestellingen in het centrum van Den Haag. De voorraden lagen in de grote kelder onder het hele pand. Ik ging eindeloos de trap op en neer om de bestellingen klaar te maken. Het bezorgen deed ik met een Solex met enorme fietstassen. In de superstrenge winter van ’62-’63 lag er zo vaak en zo veel sneeuw, dat ik af moest stappen en met de Solex aan de hand door de sneeuw moest waden. Later kwam er een Deux Cheveau bestel, waar ik ook in mocht rijden om de bestellingen te bezorgen’
‘Bijzonder was dat ik mijn creativiteit mocht uitleven op het maken van etalages. Dat heb ik altijd met veel plezier gedaan. In 1965 heb ik een feestetalage gemaakt om het 130-jarig bestaan te vieren.

Wie waren de klanten?

‘We hadden diverse grote vaste klanten: Kazernes en militaire instellingen in Den Haag. Bij de Britse Ambassade mocht ik met de Solex sterke drank afleveren. En omdat de familie Zondag katholiek was, leverden ze ook miswijn aan kerken. We hadden drie prijscouranten: de rode voor de vaste grote afnemers; de bruine voor de kleinere vaste klanten en de zwarte voor wie incidenteel de winkel binnenliep. Je begrijpt dat in de bruine de laagste prijzen stonden’

Hoe kijk je er op terug?

‘Ik heb het bij de firma Zondag erg naar mijn zin gehad. Ik kon en mocht alles doen en heb er hard werken en niet stilzitten geleerd. Toch ben ik er na ruim drie jaar weggegaan, ik wilde wat anders. Dat is het patroon van mijn leven geworden, ik heb nooit ergens lang gewerkt. Het bedrijf Zondag heeft voorzover ik weet nog zo’n 15 jaar bestaan. Om mij aan die voor mij mooie tijd te herinneren, heb ik nog een bordje aan de keukendeur hangen. ’

Wil je meer weten over Haagse bedrijven, doe met familie, vrienden of collega-ondernemers de wandeling Haagse Historie