Vandaag de dag halen banken en bankiers regelmatig het nieuws. Dat was aan het begin van de 20ste eeuw niet anders, zoals blijkt uit in dit verhaal over Willem Truffino, een Haagse bankier met liefde voor rijtuigen.
Haagse bankier
Willem Joannes Joseph Antonius Truffino (1863-1963) was de zoon van een Leidse steenfabrikant. Hij ging in 1881 werken bij de Zuid-Hollandsche Credietvereeniging. Het doel van kredietverenigingen was kredietverlening aan de leden, vaak kleine handelaren en industriëlen. Truffino begon als boekhouder en klom op tot directeur. Hij was in 1887 getrouwd met de dochter van een majoor, Margaretha van Engelen. Het paar bleef kinderloos. Geld was er daarentegen als water.
Dat geld besteedde hij aan dure paarden en aan een rijtuig waarmee hij mee kon doen aan vierspanwedstrijden. Overigens had hij dit rijtuig en passant gekocht, toen hij een Brusselse showroom binnenliep voor de aanschaf van een nieuw automobiel.
Hij woonde tot 1923 aan Prins Mauritsplein 27 en had zijn stal aan de Ten Hovestraat 10.
Concours Hippique
Van 1915 tot 1919 verscheen Truffino met veel bombarie op het deftige Concours Hippique in Den Haag. Bij die gelegenheid overtrof hij als relatieve nieuwkomer gelijk de gevestigde orde. Hij kwam namelijk met een ‘onberispelijk’ vierspan Hackneys, een Engels paardenras. En hij had een rijtuig dat een ‘omnibus’ werd genoemd. Zijn exemplaar staat tegenwoordig in het Nationaal Rijtuigmuseum in Leek.
Bedriegelijke bankbreuk
In 1922 ging het echter faliekant mis. De Zuid-Hollandsche Credietvereeniging ging failliet en Truffino werd aangeklaagd. De beschuldiging: hij had, toen hij al wist dat de bank failliet zou gaan, schuldeisers bevoordeeld en hij had met opzet een niet juiste balans laten publiceren om te verdoezelen dat het slecht ging met de bank. De eis was 2 jaar gevangenisstraf. In 1923 werd hij veroordeeld tot 9 maanden gevangenisstraf wegens ‘bedriegelijke bankbreuk’.
De curatoren van het faillissement stelden hem aansprakelijk en eisten ƒ1.700.000,= omdat hij als directeur van de Zuid-Hollandsche Credietvereeniging leningen had verstrekt boven ƒ30.000,= terwijl hij daarvoor niet gemachtigd was. Truffino vocht tot aan de Hoge Raad, maar de curatoren wonnen.
Hoe het afliep
Willem Truffino woonde even aan de Wassenaarseweg 39 en was daarna ‘zonder vaste woon- of verblijfplaats’. Ondertussen was Margaretha overleden, waarna Willem hertrouwde met de 27 jaar jongere Christina Maria de Fraiture. In 1935 schreef hij zich vanuit Brussel weer in in Den Haag. Daar is hij als bijna honderdjarige nog altijd kinderloos in een bejaardenhuis overleden.
Over kleurrijke Hagenaars vertel ik tijdens mijn stadswandelingen.
Dit artikel met afbeeldingen is gedeeltelijk overgenomen van www.hippomobielerfgoed.nl.
