Op 15 augustus 1945 kwam het einde van de Tweede Wereldoorlog. Veel mensen zullen nu denken: ‘Dat was toch al in mei?’. Jazeker, in mei 1945 gaven de Duitse troepen zich over en bereikten de geallieerden de overwinning in Europa. In Azië ging de strijd echter door en waren de inwoners van de door Japan bezette gebieden nog niet bevrijd.
Oorlog
De Japanse overgave maakte een einde aan een oorlog die was begonnen op 7 december 1941 met de aanval op Pearl Harbor. Voor de Japanners waren de rubberplantages en olievelden in het toenmalig Nederlands-Indië, nu Indonesië, erg belangrijk. Het was dus niet onverwacht dat Japan ook in die richting de aanval voortzette. De overmacht van het Japanse leger op de geallieerden was te groot en op 8 maart 1942 gaven de Nederlandse strijdkrachten zich over en werd Nederlands-Indië geheel onder Japans militair bestuur geplaatst.
Situatie tijdens de Japanse bezetting
De Japanners namen ongeveer 42.000 militairen krijgsgevangen, waarvan naar schatting 20% is omgekomen. Meer dan 100.000 burgers (mannen, vrouwen en kinderen) zijn opgesloten in burgerinterneringskampen, waarvan naar schatting 13% het kamp niet overleefde. De schattingen van het aantal Indonesiërs die door de Japanners tot dwangarbeid werden gedwongen (de zogeheten romoesja’s, het Japanse woord voor werksoldaten), lopen van 400.000 tot 4.000.000. Maar ook buiten de kampen was het leven onder de Japanse bezetting moeilijk en gevaarlijk.
Het Indisch Monument
Het indrukwekkende Indisch Monument aan de Teldersweg in Den Haag herdenkt alle hierboven genoemde slachtoffers. Het is een ontwerp van Jaroslawa Dankowa, een kunstenares van Bulgaarse origine, en is op 15 augustus 1988 onthuld door Koningin Beatrix.
Het monument bestaat uit een stalen, fijnmazige schutting met daarvoor beelden. In de schutting kan je verbondenheid zien, maar ook de omheining waarachter mensen werden opgesloten. Er zijn 17 bronzen figuren van verschillende leeftijden. Ze tonen de verschillende gezichten van lijden: pijn, wanhoop en protest. We zien treurende vrouwen bij lichamen van omgekomen gevangenen. Maar ook figuren die de bevrijding vieren en de toekomst tegemoet zien. 
Een moeder met haar kind symboliseren de nieuwe generatie en betere tijden die komen.
Op 11 juli 1995 is een klok bij het monument gezet. Deze luidt 30 minuten tijdens de herdenkingen bij het monument.
Plaats van herdenking
Het monument is voor veel mensen een belangrijke plek. Dat blijkt uit de vele bloemen en bloemstukken die bij het monument worden gelegd na begrafenissen en crematie van overlevenden en hun nabestaanden. Ieder jaar is er op 15 augustus een herdenkingsbijeenkomst bij het Indisch Monument. De herdenking van de slachtoffers en van het einde van de Tweede Wereldoorlog in het Koninkrijk der Nederlanden. Indiëherdenking 15 augustus
Ik vertel je meer over de Tweede Wereldoorlog tijdens mijn speciale wandeling en fietstour
“Den Haag in de Tweede Wereldoorlog”
3 reacties op “Indisch Monument”
Dank Jacqueline, dit monument is voor mij een symbool. Na het overlijden van mijn vader hebben wij inderdaad de bloemen bij het monument neergelegd, want ook hij heeft in Indonesië in een Jappenkamp gezeten en ik weet van enkele verhalen dat hij daar geen leuke tijd heeft gehad, en daar wil ik het bij laten. Het zegt genoeg.
Groetjes en ik blijf je volgen.
Jacky
Er stonden toch bij het Indisch monument 7 (zeven) +- 9 meter hoge Spades, Scheppen of Schoppen?
Ik lees & Waarneem er helemaal niet meer van. Iemand enig idee hieromtrent?
De schoppen staan aan de overkant van de Teldersweg, wel ongeveer op dezelfde hoogte als het Indisch monument. De achtergrond: ‘In 1982 bestond de Haagse Plantsoenendienst 75 jaar. Verspreid over de stad werden acht 4,45 meter hoge schoppen geplaatst. Sinds 1983 staan ze gezamenlijk opgesteld langs de Prof. B.M. Teldersweg Scheveningse Bosjes. Op de stelen stond aanvankelijk plantsoenendienst en op de bladen 75 jaar haags groen. Wat bedoeld was als tijdelijk, werd doordat het publiek eraan gehecht raakte een permanente plaatsing. De teksten zijn echter overgeschilderd, en er is één schop verdwenen.’ De kunstenaar is Roel Koopman. Deze informatie heb ik van de website ‘Mens & Dier in Steen & Brons’.